Zoals op de CD aangekondigd plaatsen wij hier foto's, filmpjes, bijzonderheden, bloopers, outtakes, demo's en wat je nog meer kan bedenken! Voor de liefhebbers. Stay tuned.

reünie (de (v.); -s; -tje) [⁌1679⁍ <Fr. réunion (hereniging)], bijeenkomst van personen (oudgedienden, oud-studenten enz.) die vroeger een groep vormden en zich sedertdien hebben verspreid. -reüniecommissie (de (v.)), commissie die een reünie voorbereidt en regelt. reünie(→)diner.

Onze ontwerper Nico Joosting Bunk heeft er (denken wij) een hele middag aan besteed om dit lemma uit de Dikke Van Dale over te schrijven compleet met alle mogelijke en onmogelijke leestekens. En dan wordt er nog gefluisterd dat hij dyslectisch is. Topwerk Nico!    

Hier is het fijn (22-3-2020)

In 2005 gingen Paul en ik weer actiever samenwerken tijdens een reeks zondagmiddagvoorstellingen in Theater Bellevue in Amsterdam. Een vriendin, Els Enschede, jarenlang organisator van de meest uiteenlopende manifestaties en evenementen, zei tegen mij dat ze vond dat er in de winter zo weinig muzikaal/cabaretesk vertier was op zondagmiddag. Dat had ze goed gezien en zo werd ‘Verreck Zondagmiddag’ met behulp van onze onovertroffen producer Bodil van der Lee ontwikkeld. Een programma met interviews en optredens, vaak previews van gasten uit de muziek, het theater en de literatuur. Verder altijd een prachtig gitaarstuk van Paul, mijn actuele column ‘De Preek van de Week’ en enige liederen van Verreck & Pleijsier. We maakten de show gedurende drie maanden wekelijks en zo is half cultureel Nederland bij ons bezoek geweest. We sloten onze show altijd af met ons lied Bijna Thuis (en toen we na vijf jaar Bellevue naar Den Haag verhuisden onze Haagse hymne Straatwijsje) maar ons openingslied was voor de gelegenheid gemaakt. De basis van de muziek had ik ooit voor een soloprogramma gemaakt en droeg toen een tekst vol zelfspot met als titel Ik ben de allerbeste jongen van de wereld. Daar is nog veel muzikaal vernuft van Paul aan toegevoegd en ik schreef een nieuwe tekst, die de sfeer van het programma moest vangen: buiten is het guur, maar wij zitten hier goed met humor, muziek en een drankje. Voor het album Reünie is deze tune iets uitgebreid tot een volwaardig lied. Voorlopig is het elke dag zondag, koester de bescherming van je huis, hou echt afstand als je naar buiten gaat en probeer het toch fijn te hebben.

Reünie (23-3-2020)

De clip is wederom een kunststukje van Katrin Franz. Twee keer hebben we op onze oude middelbare school gefilmd. De eerste keer toen hij er nog stond en functioneerde. Helaas waren niet alle beelden bruikbaar, maar samen met de haarscherpe beelden van Fay Pleijsier tijdens onze tweede opnamedag (midden in de sloop) heeft Katrin een fraai filmpje geconstrueerd. De weemoed, humor en horror van het lied komen er mooi in uit. De basis, of wel de eerste aanzet tot het nummer is terug te vinden in het middenstuk:

En die onbereikbare meiden

Zijn op leeftijd en gescheiden

We hoeven niet meer ademloos te zwijgen

Nu zouden we ze makkelijk kunnen krijgen

Toen het Haagse 1e VCL, de school, waar Paul en ik elkaar ontmoetten en muziek met elkaar begonnen te maken, gesloopt ging worden, ontstond de rest van deze tekst, waar ik eerlijk gezegd behoorlijk trots op ben. Veel treffende beelden en elke regel heeft betekenis. Dat vind ik althans. Ik kwam ook met de melodie aanzetten, maar die heeft Paul uiteraard naar een veel hoger plan getrokken. De tweestemmige zang roept bij sommigen herinneringen op aan Acda & De Munnik. Dat beschouw ik als een compliment (ach, hadden we maar zulke hits!). Meezingen mag, luisteren ook, terugdenken, gruwelen en glimlachen eveneens. Sterkte allemaal, er komt een tijd dat wij elkaar weer zullen omarmen. Maar tot die reünie zal in ieder geval de muziek klinken. Geniet ervan en laat het ook aan anderen horen.

Straatwijsje (24-3-2020)

De straten van de stad, waar ik al weer bijna dertien jaar woon, worden leger en leger. De variatie aan schoonheid blijft en springt in deze openluchtmuseum-setting nog meer in het oog. Straatwijsje heeft een lange geschiedenis, je ziet aan onze hoofden in de clip (mooi gemaakt door Hans Paulides) dat-ie van een aantal jaren geleden is. Straatwijsje is ook qua opname het oudste nummer op ons album, de eerste keer dat wij tweeën samen met producer Boele Weemhoff werkten. (Het Haagse gelul tussen de zangpartijen door, ook bekend van onze vrienden van 'De Règâhs', was een van zijn vele goede ideeën). Het basismateriaal zijn de foto's die Margo Stam maakte voor de bundels 'Straatwijs en 'Nog meer Straatwijs/Streetwise', waarin ik de honderd columns bundelde die ik in de weekkrant Den Haag Centraal over Haagse straten schreef. Paul en ik schreven ooit al een loflied over onze geboortestad, het nummer Den Haag uit onze voorstelling 'V&P in concert'. Toen woonden we beiden in Amsterdam en beschouwden de Residentie:

Als ik er ben

Dan denk ik: ik blijf er

Maar na een dag

Wil ik gaan

En ben ik er weg

Dan wil ik weer komen

Terug naar de stad

Waar mijn wieg heeft gestaan

O Den Haag!

De aanleiding om Straatwijsje te maken was een wedstrijd waarin een opvolger voor O, o, Den Haag zou worden gekozen. Kansloze zaak natuurlijk, dat lied is niet te evenaren. We hebben ook niet meegedaan, maar het leverde me wel een mooi idee op: een lied over Haagse straten, pleinen, wegen, raden, gaarden, horsten. De muziek was eerder ontstaan. Ik stuurde Paul ooit een tekstje over een dag die ik in soort 'dolce far niente'-stemming had doorgebracht. Hij maakte er een ingenieus wijsje op, met tegen de jazz aanleunende akkoorden. Dat liedje kwam niet van de grond, maar de muziek bleek later behoorlijk goed te passen bij mijn Straatwijsje-tekst. Zo gaat het vaak, het komt van alle kanten en soms past het.

We zingen dit lied met trots en meestal wordt er flink meegezongen - ook in oorden ver buiten Den Haag. Dus ga je gang en zing je vrolijk!

Ayrton (25-3-2020)

De titel zegt genoeg, dan hoef je niet eens te weten dat Paul een Formule 1-fan is. Het is een 'Lied Ohne Worte', maar dan op zijn Braziliaans. Ik heb er niet zoveel over te zeggen, behalve dan dat ik Paul heb aangespoord dit muzikale kunstwerk wél op ons liedjesalbum te zetten. Gelukkig vond hij dat uiteindelijk ook. Geniet van deze heerlijke muziek en droom van de toekomst!

De adem van mijn zoon (27-3-2020)

Vandaag, omdat ik de afgelopen dagen druk was met het zorgen voor mijn Daniël (het gaat goed met hem): De adem van mijn zoon. Een heel oud melodietje, gemaakt in mijn studententijd. Veel later kwam Daantje, mijn zoon, naar wiens adem ik zoals veel vaders elke avond luister. Er was nog een hilarischer versie eerst in het programma ‘De weg naar huis’ met Johan Frauenfelder, die een oudere (ook heel lieve) zoon heeft, wiens adem in het lied althans, na feestgevier in het weekend, heel anders rook. Geniet ervan, hou afstand van elkaar en omhels elkaar in de geest! 

Het laatste lied (28-3-2020)

Vandaag onze ballade Het laatste lied, omdat ik de vele mogelijkheden van thuisrecreatie onder de aandacht wil brengen (Ik word helemaal gek van alle lompe, asociale, zelfgenoegzame cq moorddadige stadsgenoten die hier in files over de winkelstraat trekken, ongelofelijke idioten! Hang verdomme een messcherpe drone boven de Fahrenheitstraat!!). 

Het is ons oudste lied op het album, we zongen het al tijdens de glorieuze finale van het Leids Cabaret Festival 1987. Als je die opname hoort, snap je dat er sinds die tijd veel gebeurd is. Tekst en muziek waren oorspronkelijk van mij, maar vooral aan de muziek heeft Paul heel veel nieuws bijgedragen. Tijdens de opnamen met Boele Weemhoff zijn er nog meer dimensies aan toegevoegd: fantastische gitaarfills, stijlzuivere net geen-citaten, heerlijke koortjes, terwijl de tragikomedie van de tekst rechtovereind blijft staan. Overigens is die minder op eigen ervaringen geschoeid dan je zou willen of denken ;-) Van een cabaretballade naar een rocksong. Van 1987 naar 2019! En nog wel wat langer, mag ik hopen. Laat louter de titel van dit lied niet in cynische werkelijkheid ontaarden. Kom op mensen, geniet van de muziek, neem eventueel zelf inpandig de gitaar ter hand en ga alleen naar buiten als het moet en kan. Wees verstandig. Alsjeblieft!

Mijn vader is een doos (29-3-2020)

Over de tekst kunnen we kort zijn. Het heeft even geduurd, mijn vader is in 1987 overleden, maar op een gegeven moment dient de harde werkelijkheid zich aan en sta je met die doos in je hand. Dan vormt zich ook zo'n tekst.

Je zou kunnen zeggen, het is een verdrietig lied, maar er is ook een mooie, vitale component: de doos herbergt een enorme verzameling verhalen. En die moeten verteld worden. Toen ik Paul deze tekst gaf kwam hij met totaal andere muziek dan ik had gedacht. Een blues met alles erop en eraan. Dat had hij goed gezien. We hebben nog jaren aan het lied geschaafd, totdat ook de zangpartijen uitgekristalliseerd waren. Met als toetje het meerstemmige uittro. Maar het is bovenal een lied dat over allebei betreft. En eigenlijk gaat de opeenvolging van de generaties iedereen aan.

Geniet ervan, zing zachtjes mee en koester ook je eigen verhalen, want verhalen gaan altijd door. 

Sonja van Driel (30-3-2020)

Leo Kottke is van ons allebei een gitaarheld. Paul kan zijn werk ook spelen, ik maar zeer ten dele. Dat kon hij al toen wij op jeugdige leeftijd met onze school, het 1e VCL te 's-Gravenhage, deelnamen aan de Haagse Culturele Interlyceale (en die met onze school wonnen!). Dankzij Paul schafte ik de dubbelelpee Leo Kottke - The Best aan. De man was van alle markten thuis: hij speelde akoestisch (met veel fingerpicking), electrisch en hij zóng, met een zeer aparte volle stem.

Grijsgedraaid is die plaat, niet in het minst zijn cover van het tragikomische nummer Pamela Brown, waar Paul tekst en muziek op heeft gebaseerd. Het nummer had eerst een andere titel, Trudy van Dijk, totdat hij een gelegenheidsversie voor, inderdaad, Sonja van Driel maakte. Dat werd de beste en verder hebben Boele Weemhoff en Paul er nog onnoemelijk veel schitterende muzikale elementen aan toegevoegd. Topsong!

Ik ga steeds vaker naar de kerk (31-3-2020)

Dit is misschien wel ons beste lied op Reünie. Paul maakte geweldige muziek op mijn tekst, die aanvankelijk nog twee coupletten meer had. Zo hebben we hem ook regelmatig gezongen, maar toen we gingen opnemen, bleek dat-ie korter en ronder kon. Als een popsong. Toen ook plaatsten we de slotsequens ook aan het begin, afijn ik kan er naar blijven luisteren, dat schijnt onbescheiden te zijn, maar ik doe het toch. Vooral naar de finale, waar koortjesbedenker en uitvoerder Paul in samenwerking met producer Boele letterlijk tot grote hoogte reikt met vele harmonische lagen.

De tekst spreekt voor zich, is niet alleen maar grappig, maar draagt ook weemoed in zich. De muziek maakt het weer uitbundig.

Januari (1-4-2020)

Waarschijnlijk het meest poëtische nummer van ons album. Geldt ook voor de kalme muziek, met een lekkere tokkel van Paul en een subtiel keyboard-laagje van Boele Weemhoff. Muziek zowel tekst zijn het resultaat van gemeenschappelijke arbeid, waarbij Esther van Gorp in samenwerking met Paul heeft bijgedragen aan de vervolmaking van de tekst. Uitgangspunt was een wandeling vlak na de jaarwisseling, het moment dat het vuurwerk is uitgeknald en de wereld wacht om weer verder te gaan met het nieuwe jaar. Het is tegelijkertijd een poging de tijd stil te zetten, hetgeen zoals bekend alleen in taal kan. Hier wordt ook de belofte van het nieuwe begin beschreven, het moment dat even de adem wordt ingehouden: ‘echt voorbij en niet begonnen’. Enigszins vergelijkbaar met de ‘reset’ die we nu veel grootser en overweldigender ervaren. In dit lied is er het besef dat de wereld spoedig ‘door zal draaien en reizen zal van knal naar knal’. ‘t Is iets waar we nu naar verlangen, al is er, afgezien van al het leed, momenteel ook het een en ander om te koesteren. 

Het leven is een wonder (2-4-2020)

Dit lied ontstond toen ik op mijn gitaar een beetje dwaas een liedje voor mijn zoontje Daniël aan het spelen was. Het begon met het refrein, gezongen Daan DaanDaanDaanDaan (a la da dadadada). Al snel vermoedde ik daar een heus lied in.

Het leven is een wonder

alles is bijzonder

alles is bijzonder

en alles is gewoon

Dat paste goed op de melodie van het refrein en er werd een couplet-melodie bedacht, die zich vulde met levenswijsheden, die mij door het leven aangereikt zijn. Je kind als bevestiging van je bestaan, dat nu weer eens groots en meeslepend is en dan weer simpel en praktisch moet zijn. De muziek is door Paul en Boele verrijkt met veel snoepgoed. Natuurlijk de ukelele (die we bij live uitvoeringen ook hanteren, dan speel ik gitaar) en vooral ook de tinkelende Latijns Amerikaanse gitaren van Paul. Tijdens de opnames kwamen we erachter dat er bij de herhaling van het refrein nog ‘iets’ moest gebeuren. Dat werd de tegenzang, waarvan we na afloop zeiden: hadden we ook door een 'kinderkoor' kunnen laten doen. Dat kan altijd nog, maar zo is het ook schitterend geworden: de reguliere afsluiting van ons theatrale liedjesprogramma 'Reünie' (Daarna volgt meestal nog een tragikomische toegift).

Het leven is een wonder. Zo moeten we het koesteren, ook in deze dagen.